شناسایی و اولویت‌بندی راهکارهای سازگاری با کم آبی با بهره‌گیری از مدل تحلیل سلسله مراتبی و تاپسیس (مطالعه موردی استان بوشهر)

نویسندگان

1 دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

2 دانشگاه لرستان

3 دانشگاه شیراز

چکیده

یکی از مهم‌ترین رویکردهای سال‌های اخیر حکمرانی در حوزه آب، گذار از سیاست‌های مقابله با خشکسالی به سازگاری با کم‌آبی است. مهار عواقب ناشی از خشکسالی و سازگاری با کم‌آبی مستلزم اعمال مدیریت کاربردی و اتخاذ سیاست‌های صحیح در حوزه تقاضا و نحوه مصرف است. انتخاب روش مناسب برای سازگاری با کم‌آبی به علت وجود پارامترها و عوامل تأثیرگذار متنوع به‌عنوان یکی از مسائل پیچیده مطرح می‌باشد. در این پژوهش ضمن مطالعه وضعیت منابع و مصارف آبی استان بوشهر و شناسایی راهکارهای سازگاری با کم‌آبی در استان و معیارهای مؤثر بر آن، یک روش تصمیم‌گیری جامع نیز ارائه شد. نخست معیارهای مؤثر بر راهکارهای سازگاری با کم‌آبی شناسایی و با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی اولویت‌بندی شدند. سپس با استفاده از تکنیک تاپسیس، راهکارها رتبه‌بندی شدند. جامعه آماری پژوهش کارشناسان و روسای ادارات شرکت‌های آب و فاضلاب و آب منطقه‌ای هستند که 40 نفر از کارشناسان مربوطه به‌صورت تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. مطابق با یافته‌های پژوهش، توسعه سامانه‌های نمک‌زدایی و آبشیرین‌کن‌ها، مدیریت مصرف و کاهش هدر رفت آب و اجرای پروژه‌های اضطراری تأمین و مدیریت مصرف آب شهرها و روستاها به‌عنوان سه راهکار حائز اهمیت در سازگاری با کم‌آبی شناسایی شدند.

کلیدواژه‌ها