@article { author = {Heidari, Ali}, title = {Water Resources Management and Sewage Recycling, Solutions for Domestic Water Supply in Arid Areas, Case Study: Mashhad City}, journal = {Journal of Water and Wastewater Science and Engineering}, volume = {3}, number = {4}, pages = {49-64}, year = {2018}, publisher = {}, issn = {2588-3941}, eissn = {2588-395X}, doi = {10.22112/jwwse.2019.148851.1110}, abstract = {As a result of the climate change and water abstraction in neighbouring countries, domestic water supply to boarder line cities has faced serious challenges due to reduction in available water. Mashhad city is one of the most strategic cities of Iran that would face with water scarcity challenge. Though the Oman Sea water desalinization and transfer to Mashhad is being studied at the moment, this paper defines water demand and conventional and non-conventional regional water supplies and shows that the available regional water resources can meet domestic demand. Despite the low volume of water supply in some individual projects; local water management is superior to sea water transfer scenario in terms of economic and environmental aspects. Agricultural water consumption management based on groundwater entitlement and sewage water recycling are more suitable scenarios for domestic water supply. There are two alternatives for recycling sewage water including 1) substituting agricultural water with sewage in adjacent aquifers and convey clean water for domestic use and 2) secondary treatment of effluent and injecting it into domestic aquifer. Future domestic demand of Mashhad city is 1.5 times of existing demand and regional water supply schemes not only can meet the demand but also provide 122 MCM excess water (31% of demand) as confidence limit. }, keywords = {aquifer recharge,Domestic water supply,Mashhad,Sewage recycling}, title_fa = {مدیریت منابع آب و بازچرخانی پساب، راهکار تامین آب شرب مناطق خشک: مطالعه موردی شهر مشهد}, abstract_fa = {کاهش منابع آب به‎دلیل تغییرات اقلیمی و کاهش آب‎های مرزی ورودی به کشور و ساخت و سازهای کشورهای همسایه، هم‎زمان با افزایش جمعیت در حوضه­های خشک و نیمه خشک، تامین آب شرب شهرهای مرزی کشور را با چالش جدی مواجه نموده است. شهر مشهد یکی از شهرهای استراتژیک کشور است که با این چالش روبرو است. علی‎رغم مطرح بودن انتقال آب از دریای عمان، در این مقاله، ضمن تعیین نیاز آبی شرب و منابع متعارف و غیر متعارف موجود در منطقه، کفایت میزان منابع آب محلی برای مصارف شرب شهر مشهد تبیین شده است. در این راستا هرچند طرح‎های مهار و انتقال آب‎های سطحی منطقه دارای حجم آب کم و هزینه‎های بالایی هستند ولی در مقایسه با گزینه انتقال آب از دریا، از نظر اقتصادی و زیست‎محیطی از ارجحت ملموسی برخودارند. کاهش مصارف کشاورزی از آب زیرزمینی تا سقف آب قابل برنامه‎ریزی، بازچرخانی پساب فاضلاب شهر مشهد به‎عنوان راه‎کار تکمیلی تامین آب شرب مطرح هستند. برای بازچرخانی پساب، دو راه‎کار جابجایی با مصارف کشاورزی آبخوان‎های غرب مشهد و یا تصفیه تکمیلی و تزریق آن به آبخوان شرب مطرح است که هر دو راه‎کار، پتانسیل مناسبی برای تولید آب شرب دارند. نیاز آبی شرب مشهد در افق 1420 به میزان 5/1 برابر نیاز فعلی خواهد بود که با درنظر گرفتن منابع آب محلی و بازچرخانی پساب، نه تنها دارای کمبود نخواهد بود بلکه 122 م.م.م در سال معادل 30% نیاز آبی شرب آب مازاد نیز در جهت حاشیه اطمینان وجود خواهد داشت.}, keywords_fa = {تامین آب شرب,بازچرخانی فاضلاب,تغذیه آبخوان,مشهد}, url = {https://www.jwwse.ir/article_86960.html}, eprint = {https://www.jwwse.ir/article_86960_1a09c24857e89f4291deedf327baf091.pdf} }