انجمن آب و فاضلاب ایران
علوم و مهندسی آب و فاضلاب
2588-3941
2588-395X
3
4
2018
12
22
مروری بر حذف آلایندههای دارویی از پساب توسط فرآیندهای ازنزنی و اکسایش پیشرفته
5
17
FA
سید رضا
نبوی
0000-0002-2605-6710
گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
srnabavi@umz.ac.ir
مریم
فهادی
گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
maryamfahadi@yahoo.com
10.22112/jwwse.2019.130170.1087
محصولات دارویی و مراقبتهای شخصی بهعنوان آلایندههای در حال ظهور در منابع آب شناخته شدهاند. حضور این محصولات حتی در مقادیر بسیار کم (در محدوده میکرو تا نانوگرم) اثرات نامطلوبی را بر محیطزیست و بهداشت ایجاد میکند. تاکنون روشهای زیادی در منابع علمی برای حذف داروها از پساب مورد بررسی قرار گرفتهاند که مهمترین آنها فرآیندهای اکسایش پیشرفته نظیر: فرآیند ازنزنی (حذف بالای 99% از داروهای استروئیدی و غیراستروئیدی، آنتیبیوتیکها، تنظیمکننده چربی و ضدالتهابی)، فنتون و فتوفنتون (تخریب کامل آنتیبیوتیکها نظیر آموکسیسیلین)، فتوفنتون خورشیدی (حذف کامل افلاکساسین و تریمتوپریم)، سونولیز (حذف 100% سیپروفلوکساسین)، UV/H<sub>2</sub>O<sub>2</sub> (تخریب کامل آموکسیسیلین) و ترکیب این فرآیندها با هم برای کاهش زمان واکنش و در نتیجه کمکردن هزینهها است. فرآیند ازنزنی بهدلیل قدرت اکسیدکنندگی بالای مولکول ازن، یک تکنولوژی امیدوارکننده در حذف آلایندههایی است که با روشهای معمولی نمیتوان آنها را از آب حذف کرد. در این مقاله پژوهشهای انجام شده مربوط به فرآیندهای مبتنی بر ازن برای حذف آلایندههای دارویی از آب و فاضلابهای شهری گردآوری شده است. علاوهبر این، نقش پارامترهای موثر بر میزان حذف آلایندههای دارویی نظیر زمان تماس ازن با آلاینده، pH محلول، دوز ازن، غلظت آلاینده و نوع دارو مورد بررسی قرار گرفتند.
اکسیداسیون پیشرفته,آلایندههای دارویی,آنتی بیوتیکها,ازن,تصفیه آب و فاضلاب شهری
https://www.jwwse.ir/article_86957.html
https://www.jwwse.ir/article_86957_c79b3e0d5cd96df6d0bc353299dc787a.pdf
انجمن آب و فاضلاب ایران
علوم و مهندسی آب و فاضلاب
2588-3941
2588-395X
3
4
2018
12
22
پهنهبندی کیفی منابع آب شهری، صنعتی و کشاورزی در منطقه جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان
18
32
FA
محمد حسین
جهانگیر
گروه انرژیهای نو و محیط زیست دانشگاه تهران
mh.jahangir@ut.ac.ir
کیوان
سلطانی
دانشجوی دکترای مهندسی عمران- مهندسی آب و سازههای هیدرولیکی، دانشگاه رازی
keyvan.soltani@alumni.ut.ac.ir
10.22112/jwwse.2019.138494.1098
در این پژوهش کیفیت آبهای سطحی منطقه جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان از نظر شرب، صنعت و کشاورزی بر اساس نتایج تحلیلهای شیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا نتایج تحلیل آبهای سطحی متعلق به 4 ایستگاه بررسی و در محیط SIG بانک اطلاعاتی آن آمادهسازی شد. در تعیین کیفیت آب برای مصارف شرب از پارامترهای Ca، Mg، Na، TDS، TH، Cl، SO4 و HCO3 استفاده و مشخص شد که آب تمامی ایستگاهها از نظر مقدار کلسیم در منطقه نامناسب و کاملاً نامطلوب قرار گرفتهاند که این نشاندهنده سختی بالای آب در منطقه است. برای مشخص شدن کیفیت آب در مصارف کشاورزی از روش ویلکوکس استفاده شد. در نمودار این شاخص محور افقی به شوری آب بر حسب میکروموس بر سانتیمتر و محور عمودی به نسبت جذبی سدیم (SAR) اختصاص یافته است. بررسیها نشان داد که آب تمامی ایستگاهها جزو یکی از کلاسهای C<sub>2</sub>-S<sub>1</sub>، C<sub>3</sub>-S<sub>1</sub>، C<sub>3</sub>-S<sub>2</sub> در طی سالهای آماری قرار گرفته و از نظر کشاورزی مناسب است. همچنین در تعیین کیفیت آب برای مصارف صنعتی از شاخص اشباع لانژلیه (LSI) که در واقع تفاوت مابین pH واقعی آب و pH اشباع شده توسط کربنات کلسیم است استفاده شد. با بررسیهای انجام شده مشخص شد در کل ایستگاهها تنها آب سه سال برای مصارف صنعتی در وضعیت متعادل قرار دارد و در بقیه سالها حالت رسوبگذار و خورنده حاکم است. پس شرایط در این منطقه از نظر احداث صنایع مرتبط با آب نیز نامناسب است. برای پایش، کنترل و مدیریت سیستم، نتایج کیفی تحلیلها در محیط GIS وارد شده و بانک اطلاعات آبهای سطحی منطقه جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان تشکیل شد. سپس پهنهبندی موارد مهم در کیفیت آب برای پشتیبانی از تصمیمهای صحیح صورت پذیرفت.
آبهای سطحی,استان سیستان و بلوچستان,کیفیت آب,مدیریت منابع آب,مصارف شرب وکشاورزی و صنعتی
https://www.jwwse.ir/article_86958.html
https://www.jwwse.ir/article_86958_e98bf8f7ca9f49f7c55302d3d3b164de.pdf
انجمن آب و فاضلاب ایران
علوم و مهندسی آب و فاضلاب
2588-3941
2588-395X
3
4
2018
12
22
مروری بر تجارب جهانی روش پمپاژ و تصفیه در پالایش آبخوانهای آلوده
33
48
FA
سید مصطفی
طباطبائی
گزوه مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند، ایران.
tabatabaei1984@yahoo.com
ابوالفضل
اکبرپور
گروه مهندسی عمران دانشکده مهندسی دانشگاه بیرجند
shokohemehr@yahoo.com
10.22112/jwwse.2018.142639.1104
کاربرد روش پمپاژ و تصفیه از چند دهه گذشته در کشورهای توسعه یافته رواج دارد و بهدلیل پیچیدگیهای عملیاتی، اعمال هزینههای احتمالی زیاد و عدم گسترش و تهدید آلودگی در دهههای گذشته، در ایران استفاده چندانی نداشته است. در این پژوهش به بررسی کامل روش پمپاژ و تصفیه برای اجرای موفق و غلبه بر عوامل شکست پروژههای پمپاژ و تصفیه در صورت اجرا در کشور پرداخته شده است.روش انجام این پژوهش از نوع کتابخانهای بوده و مطالب براساس تجربیات اجرایی این روش در سایتهای آلوده و بررسیهای علمی و تجربی مختلف پیرامون این روش بههمراه رهنودهای سازمان حفاظت محیط زیست ایالات متحده آمریکا بهشیوه توصیفی-تحلیلی در بخشهای مختلف با بیان ساده مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج نشان میدهد که موفقیت این سیستم بهدلیل بزرگ بودن ابعاد و پیچیدگیهای محیط آبخوان بستگی به استفاده از ابزار و راهکارهای درست برای درک دقیق مسئله در محیط واقعی دارد. تعیین نوع آلاینده و محدوده آلودگی از طریق نمونهبرداری با ابزارهای نوین، مهار هیدرولیکی مناسب برای جلوگیری از گسترش توده آلوده، شبیهسازی کامپیوتری، عملیات پمپاژ موثر، پایش منطقه آلوده، بهکارگیری روش مناسب تصفیه و ارزیابی عملکرد مجموع عملیات، در کاهش هزینهها و مدت زمان اجرای طرح و موفقیت روش پمپاژ و تصفیه برای رسیدن به اهداف پاکسازی منطقه آلوده موثر هستند.کاربرد اصولی روش پمپاژ و تصفیه میتواند در جلوگیری از توسعه آلودگی منابع آب زیرزمینی و تحمیل هزینههای زیاد تصفیه جلوگیری نماید و در احیای بسیاری از آبخوانهای آلوده کشور مفید و موثر واقع شود.
آب زیرزمینی,پمپاژ و تزریق,تصفیه در محل,کنترل آلودگی
https://www.jwwse.ir/article_86959.html
https://www.jwwse.ir/article_86959_1bddda0aacab074c246e311281540bf1.pdf
انجمن آب و فاضلاب ایران
علوم و مهندسی آب و فاضلاب
2588-3941
2588-395X
3
4
2018
12
22
مدیریت منابع آب و بازچرخانی پساب، راهکار تامین آب شرب مناطق خشک: مطالعه موردی شهر مشهد
49
64
FA
علی
حیدری
شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران
al.heidari@iwpco.ir
10.22112/jwwse.2019.148851.1110
کاهش منابع آب بهدلیل تغییرات اقلیمی و کاهش آبهای مرزی ورودی به کشور و ساخت و سازهای کشورهای همسایه، همزمان با افزایش جمعیت در حوضههای خشک و نیمه خشک، تامین آب شرب شهرهای مرزی کشور را با چالش جدی مواجه نموده است. شهر مشهد یکی از شهرهای استراتژیک کشور است که با این چالش روبرو است. علیرغم مطرح بودن انتقال آب از دریای عمان، در این مقاله، ضمن تعیین نیاز آبی شرب و منابع متعارف و غیر متعارف موجود در منطقه، کفایت میزان منابع آب محلی برای مصارف شرب شهر مشهد تبیین شده است. در این راستا هرچند طرحهای مهار و انتقال آبهای سطحی منطقه دارای حجم آب کم و هزینههای بالایی هستند ولی در مقایسه با گزینه انتقال آب از دریا، از نظر اقتصادی و زیستمحیطی از ارجحت ملموسی برخودارند. کاهش مصارف کشاورزی از آب زیرزمینی تا سقف آب قابل برنامهریزی، بازچرخانی پساب فاضلاب شهر مشهد بهعنوان راهکار تکمیلی تامین آب شرب مطرح هستند. برای بازچرخانی پساب، دو راهکار جابجایی با مصارف کشاورزی آبخوانهای غرب مشهد و یا تصفیه تکمیلی و تزریق آن به آبخوان شرب مطرح است که هر دو راهکار، پتانسیل مناسبی برای تولید آب شرب دارند. نیاز آبی شرب مشهد در افق 1420 به میزان 5/1 برابر نیاز فعلی خواهد بود که با درنظر گرفتن منابع آب محلی و بازچرخانی پساب، نه تنها دارای کمبود نخواهد بود بلکه 122 م.م.م در سال معادل 30% نیاز آبی شرب آب مازاد نیز در جهت حاشیه اطمینان وجود خواهد داشت.
تامین آب شرب,بازچرخانی فاضلاب,تغذیه آبخوان,مشهد
https://www.jwwse.ir/article_86960.html
https://www.jwwse.ir/article_86960_1a09c24857e89f4291deedf327baf091.pdf
انجمن آب و فاضلاب ایران
علوم و مهندسی آب و فاضلاب
2588-3941
2588-395X
3
4
2018
12
22
رویکرد اجتماعی و درون سازمانی، نیاز و ضرورت مدیریت آب کشور
65
72
FA
شاهین
پاکروح
معاون مهندسی و توسعه، شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور، تهران، ایران
مجید
قنادی
مشاور مدیر عامل شرکت مهندسی آب وفاضلاب کشور
ghannadi48@gmail.com
10.22112/jwwse.2019.151721.1113
در دنیای امروز، بیش از سه دهه است که موضوع آب و مباحث پیرامون آن، از گردونه فنی و خدماتی فراتر رفته و به عنوان کالایی با ماهیت راهبردی و قدرت اثرگذاری بر تحولات سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی و حتی نظامی بدل گشته است. این حساسیت مضاعف و بیسابقه، ثمره افزونی تقاضا و کمیابی منابع آب با کمیت و کیفیت مناسب است. با گذشت زمان و کمیابی بیشتر آب، تصمیمگیری برای آن، بیشتر تابع تصمیمهای سیاسی خواهد شد. در این شرایط مدیریت کارآمد آب و حفظ منابع آبی برای آینده، بر چهار محور: جلب حمایت سیاسی به منظور بهبود خدمات آب و فاضلاب و مدیریت آن، درگیر ساختن مصرفکنندگان در چاره اندیشی برای تنگناهای آب، تحکیم مشارکتهای منطقهای و بین بخشی به منظور نیل به امنیت آبی و تحرک بخشیدن و جلب توجه مصرفکنندگان به بحران آب باید متمرکز شود. پرواضح است که نیل به موفقیت در چهار رویکرد گفته شده، نیازمند ورود عرصه اجتماعی در مدیریت خدمات آب و فاضلاب است. این نوشتار بر آن است تا ضمن جلب توجه به ضرورت رویکرد اجتماعی در مدیریت خدمات آب و فاضلاب، برخی الزامها و بایدها و نبایدهای آن را بیان دارد.
مدیریت خدمات آب و فاضلاب,رویکرد اجتماعی,الزامها
https://www.jwwse.ir/article_86961.html
https://www.jwwse.ir/article_86961_a4a1973f6f4628624cbbc737362c459c.pdf
انجمن آب و فاضلاب ایران
علوم و مهندسی آب و فاضلاب
2588-3941
2588-395X
3
4
2018
12
22
مروری بر کارایی راکتورهای زیستی دنیتریفیکاسیون در حذف نیترات از زهاب کشاورزی
73
89
FA
هدیه
احمدپری
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
h.ahmadpari@gmail.com
سید ابراهیم
هاشمی گرم دره
0000-0003-3727-0111
استادیار پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
sehashemi@ut.ac.ir
10.22112/jwwse.2019.153450.1116
یکی از مهمترین مشکلهای سیستمهای زهکشی، آبشویی نیترات و ورود آن به منابع آب سطحی است. افزایش غلظت نیترات در منابع آب باعث ایجاد مشکلاتی برای انسانها و حیوانها میشود. فرایند دنیتریفیکاسیون یکی از راهکارهای مناسب برای حذف نیترات از آبهای آلوده است. این فرایند در خاکهای کشاورزی بهعلت کمبود مواد کربنی با محدودیت مواجه است. تأمین کربن مورد نیاز در خاک باعث افزایش این فرایند و حذف بیشتر نیترات از محیط میشود. استفاده از مواد آلی بهعنوان ماده کربنی ارزان قیمت و قابلدسترس یکی از بهترین گزینهها برای این هدف است. در واقع راکتورهای زیستی دنیتریفیکاسیون یک تکنولوژی ساده و نسبتاً ارزان هستند که در آنها از منابع کربن برای تسهیل دنیتریفیکاسیون استفاده میشود. شدت دنیتریفیکاسیون در راکتورهای زیستی به نوع منبع کربنی مورد استفاده، دما، اکسیژن محلول در آب، زمان ماند هیدرولیکی و پارامترهای هیدرولیکی بستگی دارد. مطالعات صورتگرفته نشانداده است که راکتورهای زیستی توانایی حذف تا 99 درصد از نیترات موجود در زهابهای کشاورزی را دارند. طی سالهای اخیر تحقیقات متعددی در زمینه استفاده از راکتورهای زیستی بهمنظور حذف نیترات و توانایی و چگونگی کاربرد آنها انجام شده است. در این مقاله راکتورهای زیستی دنیتریفیکاسیون بهعنوان یک روش برای حذف نیترات از زهاب کشاورزی مورد بررسی قرار میگیرند.
سیستمهای زهکشی,نیترات,دنیتریفیکاسیون,راکتورهای زیستی دنیتریفیکاسیون
https://www.jwwse.ir/article_86962.html
https://www.jwwse.ir/article_86962_4eedfa3b790a020ca20eb0fa2a9ece98.pdf